امروزه جنبش‌هایی نوپدید در غرب و شرق با عناوین معنوی به صحنه آمده‌اند و سعی در ارائه تصویری آرمانی از انسان دارند تا بدین‌وسیله به نیازهای معنوی انسان مدرن پاسخ دهند. از جمله مهم‌ترین این جنبش‌ها که تاکنون آثار فراوانی از خود بر جای نهاده‌‌اند، دو جریان اثرگذار و مشهور «اوشو» و «پائولو» است که انسان ایده‌آل از منظر هر دو در حالی که دارای اشتراکات فراوانی است، از ویژگی‌های متفاوتی نیز برخوردار است. اوشو تصویر خویش از انسان ایده‌آل امروزی را «زوربای بودا» می‌نامد كه یكی سمبل زیاده‌خواهی، شهوت و شادمانگی است و دیگری اسوه زهد و ریاضت. او رهایی از ذهن، سرور و شادمانگی، نفی دعا و عبادت را از ویژگی‌های انسان ایده‌آل می‌داند که از راه مراقبه به دست می‌آید. در مقابل، انسان آرمانی «کوئیلو»  دارای ویژگی‌‌هایی است که با اباحی‌گری و بی‌بند و باری، گوش سپردن به ندای درون به واسطه پیش‌گویی و جادوگری، اتصال به روح کیهانی و پیروی از افسانه شخصی حاصل می‌شود.